Jeden z zespołów mających 2 ery. Oczywiście związane jest to ze zmianą wokalisty. Może narażę się fanom Marillionu, ale bardziej podoba mi sie twórczość z "nowym" (trudno mówić nowy o kimś kto śpiewa 20 lat z zespołem, hehe) wokalistą Stevem Hogarthem.. a to dlatego ze abrdzo denerwowała mnie maniera wokalna Fisha (tylko mi znajoma, więc nie pytać się o co mi chodzi.. bo sam nie jestem w stanie wytłumaczyć... po prostu cos mi nie leży).
Mrillion Powstał w 1979 i była jedną z pierwszych nowych grup progresywnych po kryzysie, jaki ten gatunek przechodził w końcu lat 70. Do dziś pozostaje jedną z najważniejszych grup neo-progresywnych.
Grupa wypracowała bogate instrumentalne brzmienie, zaś parateatralna forma koncertów, stosowane przez pierwszego wokalistę zespołu, Fisha kostiumy oraz makijaż, a także trudne w odbiorze, wieloznaczne teksty przyczyniły się do oskarżania zespołu przez niektórych krytyków o wzorowanie się na twórczości grupy Genesis.
W twórczości Marillion da się zauważyć wpływy wielu zespołów, między innymi Pink Floyd, jednak zespół potrafił stworzyć własne, oryginalne brzmienie, stając się zarazem inspiracją dla innych muzyków. Sygnaturą grupy był w pierwszych latach charakterystyczny, bardzo teatralny i często histeryczny śpiew Fisha, niewątpliwego lidera grupy w pierwszym okresie jej działalności.
Grupa nagrywała m.in. albumy tematyczne, poświęcone różnym aspektom życia. Na przykład Misplaced Childhood to refleksje na temat dzieciństwa i jego wpływu na dorosłego człowieka, zaś Clutching at Straws traktuje o alkoholizmie i samotności płynącej ze sławy.
W 1988 Fish opuścił grupę, by poświęcić się solowej karierze. Sama zaś grupa kontynuowała nagrywanie albumów i uwolniła się od piętna grupy zakorzenionej w rocku progresywnym lat 70. z innym wokalistą - Stevem Hogarthem. Po nagraniu czterech płyt w zreformowanym składzie zespół rozstał się z wytwórnią EMI i obecnie wydaje płyty we własnej wytwórni Racket Records. Wśród fanów "nowego Marillion" znaleźć można zarówno miłośników rocka progresywnego, jak i Radiohead czy Massive Attack, które - same zainspirowane rockiem progresywnym - stały się inspiracją dla grupy. Członkowie zespołu działają w zespołach Kino, Transatlantic, h band,The Wishing Tree i innych.
We wrześniu 2008 zespół postanowił udostępnić swój nowy dwupłytowy album Happiness Is the Road w całości do bezpłatnego pobrania z Internetu zob.. Pobranie plików wiąże się jednak z koniecznością nawiązania swoistego kontaktu z zespołem: podania adresu e-mail, wysłuchania zachęty do zakupu płyty, otrzymywania informacji o trasie koncertowej i dostępnych ofertach zespołu dla fanów.
Aktualni członkowie grupy
* Steve Hogarth - śpiew i teksty (od 1989)
* Steve Rothery - gitara (od 1979)
* Mark Kelly - instrumenty klawiszowe (od 1981)
* Pete Trewavas - gitara basowa (od 1982)
* Ian Mosley - perkusja (od 1984)
Byli członkowie grupy
* Fish - śpiew i teksty (1979-1988)
* Doug Irvine - gitara basowa (1979-1980)
* Brian Jelliman - instrumenty klawiszowe (1979-1981)
* Mick Pointer - perkusja (1979-1983)
* Jonathan Mover - perkusja (1984)
Z Fishem
Albumy studyjne
* 1983 - Script for a Jester's Tear
* 1984 - Fugazi
* 1985 - Misplaced Childhood
* 1987 - Clutching at Straws
Ze Steve'em Hogarth'em
Albumy studyjne
* 1989 - Seasons End
* 1991 - Holidays in Eden
* 1994 - Brave
* 1995 - Afraid of Sunlight
* 1997 - This Strange Engine
* 1998 - Radiation
* 1999 - marillion.com
* 2001 - Anoraknophobia
* 2004 - Marbles
* 2007 - Somewhere Else
* 2008 - Happiness Is the Road
Albumy koncertowe
* 1992 - Live at the Borderline
* 1993 - Live in Caracas
* 1993 - Live in Glasgow
* 1996 - Made Again
* 1998 - Rochester
* 1998 - Piston Broke
* 1999 - Unplugged at the Walls
* 1999 - Zodiac
* 2002 - Anorak in the UK Live
* 2002 - Brave Live 2002
* 2005 - Marbles by the Sea
* 2005 - Popular Music
Ciekawostka :
Nazwa grupy pochodzi od tytułu powieści J.R.R. Tolkiena Silmarillion. Brian Jelliman spowodował, że nazwa została skrócona o "Sil" (które mogło się kojarzyć ze słowem "silly" = "głupi").
Swego czasu słuchałem dwóch albumów Marillion. Były to albumy z Fishem "Misplaced Childhood", który mi się bardzo podobał... każdy kawałek mnie rozkładał na łopatki... super krążek, oraz "Script for a Jester's Tear", który aż tak wielkiego spustoszenia w mojej pustej głowie nie zrobił, jedynie trochę zamieszał tym co w niej zostało po "Misplaced...". Nowych albumów nie słuchałem bo jakoś nie miałem na nie ochoty. Ostatnio kumpel chciał mi pożyczyć albumy, jakieś najnowsze... Ale podziękowałem bo jakoś nastroju nie miałem... Może kiedyś do nich wrócę, bo te w/w krążki to muza z najwyższej półki.
Fugazi to bardzo dobra płyta, szczególnie kawałek Jigsaw jest uroczy. Fajna muzyka, aczkolwiek nie do końca moje klimaty. Miejsce w historii wypracowali sobie własnymi rękami i tworczością, niczym innym. Wielki szacunek.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
| 
| 