[semako]

Jeśli chodzi o książki ładnie wydane, to zwracam głównie uwagę na okładkę - w sensie technicznym - czy jest pożądna - wiadomo - twarda oprawa rządzi. Jeśli chodzi o to co jest NA okładce to już raczej drugorzędna kwestia, aczkolwiek to miłe gdy ktoś kto projektuje taką okładkę przyłoży się i stworzy coś na prawdę fajnego i z dobrym smakiem. Ładnie wydana = również wydana na dobrym papierze - niebiałym, tylko takim lekko kremowym. Lubię też gdy tekst w książce rozmieszczony jest w jakiś ładny sposób - w sensie ładne marginesy - nie od brzegu do brzegu... miło się to czyta wtedy.

A co do T.S. Spiveta - to pierwszy raz w życiu coś takiego widziałem! serio! I chodzi tu głównie o to, że graficzny sposób rozmieszczenia treści jest czynnym elementem narracji. Cała opowieść toczy się w środkowej części strony. Na marginesach przez cały czas pojawiają się rysowane przez TSa obrazki i wszelakie komentarze.
Jeśli np w narracji zjawia się wspomnienie praprapradziadka T.S.a i jakiejś tam jego historii, to autor nie poświęca jej kolejnego rozdziału, tylko dalej leci z narracją, a od miejsca z dziadkiem na margines prowadzi strzałka i tam właśnie w postaci zwięzłego opisu znajduje się ta dodatkowa treść. Taki zabieg ma miejsce ZAWSZE gdy bohater o kimś myśli, kogoś spotyka - takie osoby w licznych notatkach, tabelkach, punktach i rycinach są opisane - ale opis ten nie spowalnia wcale całej treści - znajduje się poza nia, uzupełnia ją. Więc jeśli T.S. widzi coś dziwnego - możemy być pewni że zaraz pojawi się rycina przedstawiająca to coś i jakiś krótki komentarz, niesamowicie do bohatera pasujący... Coś cudownego. Książka wygląda jak jakiś podręcznik. To niesamowite.
Bez kitu idźta do matrasa i kupta to po 9,90.


Natalia - a co do Lodu i całego tego świata... to tak! Niesamowicie użekło mnie ćmiatło i świecienie... to wróżenie z ćmieczki na początku i później w Transsibie też. Opis tego do czego doszło, albo i nie doszło (bo kto to może wiedzieć) między panem Benedyktem a panną Jelenką! Whoa! W ogóle ich opowieści o swoich przeszłościach... Albo straszne Piegnarowe Gojlemy, albo lodowi zmartwychwstańcy... Legendy o Abaasy! To, że nie ma przeszłości ani przyszłości, więc skąd ma się wiedzieć co robiło się wczoraj - przecież pamięć tak samo nieprawdziwa jak przeszłość. Drogi Mamutów. Lute przemrażające się nad miastami! No i koniec końców spotkanie Ojca Maroza!

Przecudowny klimat! Ach! A jeśli chodzi o Dukaja - to poradź mi proszę - miałem ostatnio w ręku Perfekcyjną Niedoskonałość - i tam napisane że to pierwsza część jakiejś Trylogii - o co to chodzi? Które książki to pozostałe części?

Bo cholera. Dukaj czytany męczy jak niedzielna msza, ale jak już się go przeczyta, to ciągnie do kolejnych rzeczy niesamowicie. Nie powiedziałbym, że jest jakiś tam strasznie trudny jak to czytałem to tu to tam, ale po prostu męczy, choć to taki rodzaj zmęczenia za którym się tęskni... bez kitu.

[REKLAMA]

[Natta]

jakie czyściutkie i ładne zdjęcia synu! bardzo mnie się podoba to wydanie, ilustracje są nienachalne i w dobrym smaku, fajnie komponują się z książką, podoba mi się, że nie wpierdalają się na tekst

No ale w końcu Znak. Lipy (z reguły) nie wydaje.

[Natta]

Sorry Joguś nie zauważyłam że pisałeś po Kacu.

[Therion]

Ja sobie teraz czytam sagę Pieśń Lodu i Ognia.. czyli serialową Grę o Tron. Zajebista książka.. w sumie książki bo każda ma koło tysiąca stron Dawno się nie wkręciłem w coś tak jak teraz ;]

[Natta]

Przeczytałam wszystkie do tej pory wydane tomy po 3 razy. Zajebista książka. Za pierwszym przeczytaniem spodobała mi się, ale bez szału. A potem coś mnie naszło (lubię wracać do książek) i dostrzegam w niej naprawdę geniusz autora. Całą konsekwencję w budowaniu tego świata. Ta saga roi się od zagadek, Martin pozostawia czytelnikowi wskazówki, mniej lub bardziej wyraźne, na podstawie których można wysnuć teorie. Bardzo interesujące teorie. Te zagadki doprowadzają mnie wręcz do szału i z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Therry, jak przeczytasz wszystko, co zostało wydane, to możemy sobie porozmawiać o tych teoriach, jeśli chcesz. W moim otoczeniu jest kilka osób, ktore znają sagę, i dywagowanie na temat, co się może stać, kim tak naprawdę są bohaterowie, jak skonstruowany jest ten cały świat, magia i logika tego świata - to dywagowanie sprawia nam wielką frajdę

[Therion]

No na pewno porozmawiamy, bo lubie rozmawiać o książkach, ale jeszcze chwile to potrwa bo kończę dopiero 1 część 3ego tomu

[Natta]

E tam, to wciąga Skończysz szybko i z wypiekami na twarzy

[semako]

wypieki zostawmy piekarnikowi. Twardziele nie mają wypieków na twarzy. No chyba, że ich resztki i okruszki w brodzie! ROOOOAAARRRR!

Więc będę czytał Perfekcyjną Niedoskonałość. Jeśli chodzi o Dukaja, to przegina czasem z filozofowaniem. Wiesz - narracja toczy się do przodu i nagle jebs! rozdział rozważań o naturze istnienia! To fajnie buduje tło więc jest plusem, ale z drugiej strony spowalnie narrację i trochę męczy. Takie trochę pisanie dla samego pisania... Tzn mógłby robić to zwięźlej itd. Nie męczyłby tak. Ale tak jak napisałem - to jednocześnie plus i minus - zależy od nastawienia.
Jak napisałaś że Dukaj z kolejnymi częściami czeka na podniesienie się poziomu wiedzy o fizyce, żeby móc napisać książki, które ludzie zrozumieją... chyba mu odpierdala... Takie wiesz "ludzie nie są jeszcze gotowi na moje książki, muszę z nimi poczekać." No jajebie! jeśli pisze S-F to chyba o to chodzi żeby pisać rzeczy nowe i jeszcze nienapisane. Jakoś nie mieliśmy problemów z Czarną Fizyką i Logiką Dwuwartościową, więc czemu mielibyśmy mieć z czymkolwiek... Tzn twierdzę, że Dukaj pisze zajebiście i czytałem i czytał będę na pewno, ale trochę mu chyba odjebuje na punkcie "ambitności" swoich książek. Oczywiście póki stwarza całe światy - rządzące się inną fizyką, inną logiką, historią i religią - nie przeszkadza mi to nic a nic. Może to wręcz pozytywnie na to wpływa

Idę zaraz kończyć Siewcę Wiatru, co za zajebista książka. Mam ogólnie sentyment do Kossakowskiej. Od jej Rudej Sfory (znalezionej tutaj dwa lata temu) wybuchła na nowo moja miłość do czytania... od tamtej pory bez przerwy coś czytam. bez-fuckin-przerwy <3

[Natta]

[semako]

Kupiłem za jednym zamachem Siewcę i Pana Lodowego Ogrodu, więc myślę że za kilka chwil właśnie za niego się zabiorę choć jeszcze nie zdecydowałem jak do końca ustawi się kolejka...

[semako]

ok Siewca przeczytany. I jakie wrażenia? ogólnie super i fajnie i całe realia świetnie i patataj i w ogóle... Ale, ale nie tak powinna wyglądać książka, z której przeczytaniem czekało się dwa lata. To znaczy nie narzekam - nie jest słaba itd - tego powiedzieć o niej się nie da, podobnie jak wykazać jakichś tam konkretnych minusów. Czytało się miło i w ogóle... Ale w pewnym sensie oczekiwałem czegoś bardziej hmmm mistycznego (po spotkaniu bestii - baranka gdzieś na początku byłem cały wypełniony tymi oczekiwaniami.). Nie potrafię sprecyzować tego co mi się nie podobało.
Ale mimo wszystko i tak książka na Lubimyczytać dostała osiem gwiazdek. Głównie za realia - puste niebo porzucone przez Boga, anioły zostawione samopas, korupcja, walka o władzę, zdrady itd itp. Świetnie. Postaci też świetne, no i fajnie że wszystko rozwlekło się na kilku bohaterów. Z jednej strony Frey ze swoim niszczycielskim posłaniem, z drugiej Archaniołowie starający urzymać władzę w niebiosach, z trzeciej Anioł Komandos wraz z Anielicą Stróżycą odgrywający całkiem sporą rolę w całej opowieści, z czwartej Anielica - pisarka, z piątek Sophia... Autorka starała się choćby na chwilę przedstawić punkt widzenia każdego z tych bohaterów i ich osobne historie i wątki z ich udziałem, koniec końców splatają się i dochodzą do końca.

Polecam. Koniec końców.

Teraz czytam Więźnia Nieba Zafona. I jest masakra. Wczoraj przeczytałem połowę, dziś będę pewnie kończył. Masakruje mnie Zafon, kocham go. Choć miłość to pełna obaw, bo słyszałem, że poza cyklem o Cmentarzu Zapomnianych Książek, pisze raczej tak sobie. Tzn fajnie... ale jednak coś tam podobno nie tak. Nie wiem. Póki co siedzę na cmentarzu, przede mną jeszcze Gra Anioła, no i jaram się. Cudo!

[Weronika]

o, pamiętam jak sie kiedyś jarałam siewcą wiatru. teraz by mi musieli płacić za czytanie polskiej fantastyki. obecnie czytam Wiktora Suworowa, znany rosyjski historyk, były agent GRU, po ucieczce do Wielkiej Brytanii w Rosji do dziś nie cofnięto mu kary śmierci. "Oczyszczenie" czyli studium marksizmu, bolszewicyzmu i stalinizmu z mnóstwem anegdot dot. najważniejszych polityków Rosji XX wieku, pokazana droga Hitlera do władzy a raczej to jak Stalin Hitlera do władzy doprowadził - tak, tak. Styl felietonistyczny, bardzo jasny i klarowny, skrupulatne trzymanie się statystyk i polemizowanie z historycznymi bredniami lewackiej propagandy. Mistrzowski styl, wyraziste puenty i ogromna wiedza Suworowa - przyswaja się jak whisky z colą, dla niektórych użyję porównania - jak kebab w bułce. W sumie znalazłam w tej książce coś co od dawna szukałam, a mianowicie odpowiedzi na konkretne slogany czy hasełka pojawiające się w publicystyce różnego rodzaju typu "Komunizmu w Rosji nie było bo mógł być zbudowany tylko w społeczeństwie kapitalistycznym" i tym podobne werbalne wymioty. Jak ktoś się interesuje, polecam Suworowa z czystym sumieniem, również "Akwarium" i "Dzień M"

[Natta]

[Weronika]

ALEŚ MNIE PRZEJRZAŁA. już od dłuższego czasu bardziej interesuje mnie literatura faktu, wyjątki dla Hemingwaya, Manna, Dostojewskiego, Tołstoja i niektórych powieści Łysiaka, ale mam na to mniej czasu :<

[Natta]

"Lód" by Ci się spodobał

Moją ulubioną postacią z "Lodu" jest Pan Szczekielnikow. Cytaty:

""Ładnie to tak, przypierdalać się do człowieka kulturalnie pijącego?"
"Jebał go luty, ryj lodem skuty. Kurwa zimna, matka winna. Kurwa gorąca, ojca winiąca".
"-Jebał mnie kurwiec...! - westchnął pan Szczekielnikow, można wnosić, iż także urzeczon".

"-Widział go pan, panie Szczekielnikow?
-Drug wasz jakiś? Chodźmy stąd lepiej, panie Gie, każdy tu może w ścisku kosę sprzedać, i nie ma sposobu się ustrzeć. Uuu-żesz ty krzywosrańcu, po ludziach deptać, no gdzie się ryje chuj niedowarzony! - I począł się tarmosić z jakimś żulikiem bezczelnym. "

Pan Szczekielnikow jest najlepszym bluzgatorem, jakiego wykreowała polska fantastyka. On przebija wszystkie bluzgające postaci Sapkowskiego, nawet Feldmarszałka Dudę przebija. On jest po prostu jakiś taki prawdziwszy w tym swoim bluzganiu